Nigdy nie słyszałem podobnej ciszy

Alessandro Curti (ur. 1979, Włochy) w 1998 roku dołączył do grupy teatralnej Marcido Marcidorjs Famosa Mimosa, z którą rozpoczął pracę artystyczną trwającą osiem lat, skupioną na regularnej oraz intensywnej pracy z głosem. Wziął udział w ponad dwudziestu spektaklach zespołu. Ukończył DAMS (Wydział Sztuki, Muzyki i Teatru) na Uniwersytecie w Turynie. W kolejnych latach pracował z: Andrzejem Szczużewskim (aktor Wrocławskiego Teatru Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego), Robertą Carreri i Augustem Omolù (Odin Teatret, Dania), Ives’em Lebretonem (student Etienne’a Decroux, twórcy mimu cielesnego). Brał udział w projektach kierowanych przez Eugenia Barbę i Julię Varley (Odin Teatret) – występował w przedstawieniu „Małżeństwo Medei” w 2008 roku, a rok później w nowej wersji przedstawienia „Ur-Hamlet”. W latach 2007–2008 stworzył, wyreżyserował oraz grał w dwóch przedstawieniach: „Silhouette; soirée théâtrale-chantante” (kabaret teatralny) oraz „I teraz: Apokalipsa w Mahagonny” (na podstawie libretta Bertolta Brechta do „Rozkwitu i upadku miasta Mahagonny” Kurta Weila). W tym czasie promował, organizował i prowadził warsztaty teatralne dla młodzieży licealnej. Od roku 2009 mieszka we Wrocławiu i pracuje jako aktor w Teatrze ZAR, prowadzonym przez Jarosława Freta. Bierze udział w tryptyku „Ewangelie dzieciństwa” i „Armine, Sister”.

Jarosław Fret to założyciel i lider Teatru ZAR, reżyser, aktor, dyrektor Instytutu Grotowskiego. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Kuratorów i kuratora ds. teatru Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. W latach 1999–2002 zrealizował szereg wypraw do Gruzji, Armenii i Iranu, prowadząc poszukiwania w obrębie najstarszych form muzyki chrześcijańskich kościołów wschodnich. W kolejnych latach wspólnie z członkami Teatru ZAR organizował wyprawy badawcze na grecką górę Atos, Sardynię i Korsykę, do Armenii, Turcji i Izraela. Reżyser pięciu spektakli zespołu. Tryptyk „Ewangelie dzieciństwa” był pokazywany m.in. w Chicago, Los Angeles, San Francisco, Atenach, Belgradzie, Edynburgu, Florencji, Madrycie, Paryżu, Sybinie oraz Kairze, Nowym Delhi i Seulu. W 2013 roku ukończył pracę nad spektaklem „Armine, Sister”, dedykowanym historii, kulturze i ludobójstwu Ormian, do którego oprócz reżyserii opracował oryginalną dramaturgię muzyczną i specjalną architekturę. W 2016 roku zrealizował spektakl „Medee. O przekraczaniu” z udziałem śpiewaczek z Kairu, Teheranu i Stambułu. Wykłada i prowadzi warsztaty w Polsce i za granicą, był wykładowcą m.in. w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie Filii we Wrocławiu. Uhonorowany przyznawanym przez magazyn „Los Angeles Times” tytułem Best New Music Theater (2009) i Wrocławską Nagrodą Teatralną za tryptyk „Ewangelie dzieciństwa” (2010). Spektakl „Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie” w jego reżyserii zdobył Total Theatre Award w kategorii Physical/Visual Theatre oraz Herald Angel Award podczas Festiwalu Fringe w Edynburgu w 2012 roku. Pomysłodawca i koordynator licznych projektów realizowanych w Polsce i za granicą w ramach działalności Instytutu Grotowskiego, m.in. Roku Grotowskiego UNESCO 2009, programu „Masters in Residence”, Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Świat miejscem prawdy”, a także Olimpiady Teatralnej Wrocław 2016. Dzięki jego staraniom w 2010 roku została otwarta nowa siedziba Instytutu Grotowskiego, Studio Na Grobli, a w 2019 roku Centrum Sztuk Performatywnych.