9 czerwca w wieku 77 lat odeszła Nina Király

Pożegnanie Niny Király odbędzie się w Teatrze Narodowym w Budapeszcie 24 sierpnia 2018.

Nina Király (z domu Dubrowskaja) była filologiem rosyjskim (ze specjalnością polską i węgierską), tłumaczką, historyczką teatru. Autorka licznych publikacji, inicjatorka przekładów i redaktorka wielu książek teatralnych. Specjalizowała się w historii polskiego i wschodnioeuropejskiego teatru. Urodziła się w Moskwie. W 1964 roku przeniosła się na Węgry. Wykładała na Uniwersytecie w Budapeszcie. W latach 1966–1968 w ramach stypendium doktoranckiego Węgierskiej Akademii Nauk pracowała w archiwach Ossolineum, Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego i Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie nad pracą doktorską Polski Teatr Narodowy 1765–1795. W latach 1984–1990 visiting profesor w Zakładzie Teatru na Wydziale Polonistyki UJ. Były to lata ścisłej współpracy z Tadeuszem Kantorem, Jerzym Jarockim, Krystianem Lupą, Włodzimierzem Staniewskim, Leszkiem Mądzikiem.

W latach 1993–1999 pełniła funkcję dyrektora OSZMI (Instytutu i Muzeum Teatru Węgierskiego). Do 2013 roku współpracowała jako konsultantka ds. międzynarodowych z Teatrem Narodowym w Debreczynie, a od 2014 do śmierci – z Węgierskim Teatrem Narodowym w Budapeszcie. Zasiadała w jury wielu festiwali teatralnych na Węgrzech i za granicą.

W latach dziewięćdziesiątych wydawała zeszyty monograficzne „Teatru na Świecie” („Wagszinhaz”) z tłumaczeniami na język węgierski tekstów Jerzego Grotowskiego (m.in. Święto, Wschód — Zachód, Notatka dla Przyjaciół) i materiałów o jego twórczości. Kilkakrotnie była gościem Ośrodka i Instytutu Grotowskiego, m.in. podczas seminarium Teatr Jerzego Jarockiego (1992), sympozjum Konstanty S. Stanisławski, Michaił Czechow – dzisiaj (stan badań, pedagogika i praca nad przedstawieniem) (1993), w Roku Grotowskiego (2009).

Stale współpracowała z polskimi czasopismami teatrologicznymi, m.in. „Notatnikiem Teatralnym” . Współredagowała zeszyt monograficzny „Pamiętnika Teatralnego” (rocznik 2004) poświęcony teatrowi Witolda Gombrowicza. Była członkiem Polskiego Towarzystwa Historyków Teatru. W 1975 roku otrzymała odznakę Ministra Kultury i Sztuki „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. W 2004 roku Polski Ośrodek ITI (International Theatre Institute) przyznał jej Nagrodę im. Witkacego za osiągnięcia w promowaniu polskiego teatru na świecie.

Por. „Konteksty. Polska Sztuka Ludowa” 2005 nr 1, s. 158–159.